Klasztorne dochody miały swoje źródło w urozmaiconym systemie świadczeń. Od pracy i świadczeń rzemieślników, robotników, a przede wszystkim rolników zamieszkujących wsie klasztorne w głównej mierze zależało utrzymanie klasztoru.

Osadnicy w zamian za przekazane im w użytkowanie grunta rozliczali się cyklicznie głównie w naturze, natomiast czynsz stanowił niewielką część świadczeń. Poszczególne wsie zobowiązane były do oddawania określonych produktów. Mały Dobrzeń oddawał na Zielone Świątki jedną krowę (lub pół marki), a przed Bożym Narodzeniem knura...

Sołtysi byli zarządcami wsi rozumianych jako samodzielne jednostki administracyjne, a ponadto reprezentowali właściciela  ziem.